ಈ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯರಾಗಿ ಜನನವನ್ನು ಪಡೆದ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಕೂಡ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಜೀವನ ನಡೆಸಲು ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಸಿರಿವಂತಿಕೆಯೋ, ಐಶಾರಾಮಿ ಜೀವನವೋ ಅಲ್ಲ ಇದೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ, ಶುದ್ಧ ನೀರು ಇವೆರಡೂ ಇದ್ದರೆ ಪ್ರಪಂಚದ ಯಾವ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೇಕಾದರೂ ಬದುಕಬಹುದು.ನಮಗೆ ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ ನೀರು ದೊರಕಬೇಕೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಪರಿಸರ ಚೆನ್ನಾಗಿರಬೇಕು ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಇದು ಯಾವುದೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಅದೊಂದು ಕಾಲವಿತ್ತು.ಉಸಿರಾಡಲು ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ ಇತ್ತು ಸುತ್ತ ಮುತ್ತಲಿನ ಪರಿಸರ ಹಚ್ಚ ಹಸಿರಿನಿಂದ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು.ಆದರೆ ಆ ಹಸುರು ಮಾನವನ ಕಣ್ಣು ಕುಕ್ಕಿತ್ತು.ಅಭಿವೃದ್ದಿಯ ಅವಸರದಲ್ಲಿ ಪರಿಸರದ ಒಡಲಿಗೆ ಕೊಡಲಿ ಏಟು ಕೊಟ್ಟ,ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಜಲಧಾರೆಯನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದ,ಪರಿಸರ ಮಾತೆಯ ಒಡಲು ಬರಿದು ಮಾಡಿದ.ಅಭಿವೃದ್ದಿಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಗಗನ ಚುಂಬಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತಿದವು ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಗಿಡ ಮರಗಳು ನೆಲಕ್ಕುರುಳಿದವು.
ಇದೆಲ್ಲದರ ಮಧ್ಯೆ ಅಲ್ಲೊಬ್ಬರು ಮಹಾ ತಾಯಿ ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟು ಅವುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಪೋಷಿಸುವುದು ಎಂದರೆ ಇದಕ್ಕಿಂತ ಅದ್ಬುತ ಇನ್ನೇನಿರಲು ಸಾಧ್ಯ?ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ! ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ತಾನು ಬದುಕಿದರೆ ಸಾಕು ಉಳಿದವರ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೇಕೆ ಚಿಂತೆ?ಎಂಬ ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಸ್ವಲ್ಪವೂ ತನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡದೆ ಸಾವಿರಾರು ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ದಣಿವನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ ನೆರಳನ್ನು ನೀಡುವಂತಹ ಪುಣ್ಯ ಕೆಲಸವನ್ನು ಮಾಡಿದ ಮಹಾತಾಯಿ ವೃಕ್ಷ ಮಾತೆ ಸಾಲು ಮರದ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರು.
ಒಳ್ಳೆಯ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಏನಾದರು ಸಾಧಿಸಲು ದಿಲ್ಲಿಯಲ್ಲೇ (ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ) ಇರಬೇಕೆಂದೇನಿಲ್ಲ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದು ಏನು ಬೇಕಾದರೂ ಸಾಧಿಸಬಹುದು ಎಂದು ತೋರಿಸಿ ಕೊಟ್ಟವರು . ಜೀವನದುದ್ದಕ್ಕೂ ಪರಿಸರ ಸಂರಕ್ಷಣೆಯನ್ನೇ ಉಸಿರಾಗಿ ಸಿಕೊಂಡ ಸಾಲು ಮರದ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರು ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರು ತುಮಕೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಗುಬ್ಬಿ ತಾಲೂಕಿನ ಕಕ್ಕೇನ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ ಜೂನ್ 30 1911ರಂದು ಜನಿಸುತ್ತಾರೆ .ಇವರ ತಂದೆಯ ಹೆಸರು ಚಿಕ್ಕ ರಂಗಯ್ಯ ಮತ್ತು ತಾಯಿ ವಿಜಯಮ್ಮ. ಆರು ಜನ ಮಕ್ಕಳಲ್ಲಿ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರು ಒಬ್ಬ ರಾಗಿದ್ದರು.ಇವರದ್ದು ಬಡ ಕುಟುಂಬವಾಗಿತ್ತು.
ಇವರ ಪತಿಯ ಹೆಸರು ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ.ಇವರಿಬ್ಬರು ಕೂಡ ಓದಿರುವುದಿಲ್ಲ ಆಗಿನ ಕಾಲದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹಾಗೆಯೇ ಇತ್ತು.ಬಡತನ ಹಾಗು ಅನಕ್ಷರತೆ ಆಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕಂಡು ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ದಂಪತಿಗಳಿಗೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕೊರಗಿತ್ತು ಅದೇನೆಂದರೆ ಮದುವೆ ಆಗಿ ಬಹಳಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳಾಗಿದ್ದರು ಕೂಡ ಮಕ್ಕಳಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.ಹೀಗಾಗಿ ಅವರು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಒಂದು ಮಗುವನ್ನು ಕೂಡ ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಆದರೆ ಸಮಾಜದ ಕೆಲವು ಜನರು ದತ್ತು ಕೊಟ್ಟ ಪೋಷಕರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ನೋವಾಗುವಂತೆ ಟೀಕಿಸಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತಾರೆ.ಇದರಿಂದ ಬೇಸರಗೊಂಡ ಪೋಷಕರು ಆ ದತ್ತು ಕೊಟ್ಟ ಮಗುವನ್ನು ವಾಪಸ್ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.ಇದೆಲ್ಲದರಿಂದಾಗಿ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಹಳ ನೋವಾಗುತ್ತದೆ.ತದನಂತರದಲ್ಲಿ ಅಂದರೆ 2005 ರಲ್ಲಿ ಬಳ್ಳೂರಿನ ಉಮೇಶ್ ಬಿ.ಎನ್ ಅವರನ್ನು ದತ್ತು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಹಿಂದಿನ ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಹೋಗುವುದಾದರೆ ತಿಮ್ಮಕ್ಕ ಹಾಗು ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ದಂಪತಿಗಳು ಏನಾದರು ಧರ್ಮ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.ಅವರ ಊರಿನ ಹತ್ತಿರ ರಂಗ ಸ್ವಾಮಿ ದೇವಾಲಯವಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರತೀ ವರ್ಷ ಜಾತ್ರೆಯು ಕೂಡ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಗೆ ತುಂಬಾ ಜನ ಎತ್ತಿನಗಾಡಿಗಳಲ್ಲಿ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದರು.ಆದರೆ ಆಗಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಈಗಿನ ಹಾಗೆ ನಲ್ಲಿಗಳು, ತೊಟ್ಟಿಗಳು ಇರಲಿಲ್ಲ ಹಾಗಾಗಿ ಜಾನುವಾರುಗಳಿಗೆ ನೀರಿನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ತಿಮ್ಮಕ್ಕ ದಂಪತಿ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಅಲ್ಲದೆ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೊರಗುತ್ತಾ ಕೂರುವ ಬದಲು ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಲು ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿದರು.ಹಾಗಾಗಿ ದಾರಿಯ ಇಕ್ಕೆಲಗಳಲ್ಲಿ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ.ಆದರೆ ಇದೇನು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭದ ಕೆಲಸವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಕಾರಣ ನೆಟ್ಟ ಗಿಡಗಳನ್ನು ಜಾನುವಾರುಗಳ ಬಾಯಿಯಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಕೂಡ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು.ಹಾಗಾಗಿ ಅವರು ತುಮಕೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹುಲಿಕಲ್ ಮತ್ತು ಕುದೂರು ಅದರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ವರೆಗೂ ರಸ್ತೆಯ ಎರಡೂ ಬದಿಗಳಲ್ಲಿ ಆಲದ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಡುತ್ತಾರೆ.ಬರೀ ನೆಡುವುದು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ ಅವುಗಳನ್ನು ಜಾನುವಾರುಗಳಿಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಲು ಬೇಲಿಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕೂಡ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.ಅವರು ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ಯಾವುದೇ ಸ್ವಾರ್ಥ ಇಲ್ಲದೆ ಮಾಡಿರುವಂತದ್ದು ಹಾಗೇ ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆಲೇ ಗಿಡ ನೆಟ್ಟದಲ್ಲ ಬದಲಾಗಿ ಈ ಕಾರ್ಯ ಶುರು ಮಾಡಿದ ಮೊದಲನೇ ವರ್ಷ ೧೦ ಗಿಡಗಳನ್ನು ನೆಡುತ್ತಾರೆ, ಎರಡನೇ ವರ್ಷ ೧೫ ಗಿಡಗಳನ್ನು ನೆಡುತ್ತಾರೆ.ಮತ್ತು ಮೂರನೇ ವರ್ಷ ೯೦ಗಿಡಗಳನ್ನು ನೆಡುತ್ತಾರೆ. ಈ ಮೂಲಕ ಅವರು ತಮಗೆ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವಂತಹ ಕೊರಗನ್ನು ನೀಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಆ ಗಿಡಗಳನ್ನು ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಪೋಷಿಸಿ ಬೆಳೆಸುತ್ತಾರೆ! ಎಂತಾ ಅದ್ಬುತ ಅಲ್ವಾ?ಈ ಸ್ವಾರ್ಥ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಒಬ್ಬ ತಾಯಿ ಇದ್ದಾರೆ ಅಂದರೆ ನಮ್ಮ ಪುಣ್ಯ ಅಲ್ಲವೇ?ಈ ದಂಪತಿ ನಿರಂತರವಾಗಿ ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ ಈ ಕೆಲಸವನ್ನು ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾರೆ.ಇಂದಿನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪರಿಸರ ದಿನಾಚರಣೆ ಗಷ್ಟೇ ಗಿಡ ನೆಡುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಸೀಮಿತವಾಗಿರುವುದು ದುರಂತ.ಆ ದಿನ ನೆಟ್ಟು ಬಂದ ಗಿಡ ಬದುಕಿದೆಯೋ ಸತ್ತಿದೆಯೋ ಎಂದು ನೋಡಲು ಕೂಡ ಸಮಯ ಇಲ್ಲದ ಜನರ ಮಧ್ಯೆ ಸಾವಿರಾರು ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಟ್ಟು ಅವುಗಳನ್ನು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಪೋಷಿಸಿ ಬೆಳೆಸಿದ ಸಾಲು ಮರದ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರ ಪರಿಸರ ಪ್ರೇಮಕ್ಕೆ ಸರಿ ಸಾಟಿ ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ?ಅದೆಂದಿಗೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ.
ಅವರು ನೆಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಗಿಡ ಮರಗಳು ದಾರಿ ಹೋಕರ, ಪ್ರಾಣಿ ಪಕ್ಷಿಗಳ ದಣಿವು ನೀಗಿಸಿವೆ, ನೆರಳನ್ನು ನೀಡಿವೆ, ಹಸಿವನ್ನೂ ನೀಗಿಸಿವೆ.ಜೀವನ ಸಾರ್ಥಕ ಎನಿಸಲು ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು ಹೇಳಿ? ಈ ನಡುವೆ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರ ಪತಿ ಚಿಕ್ಕಯ್ಯ ಅವರ ಆರೋಗ್ಯ ಕೆಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತದೆ! ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ಒಂದು ದಿನ ಅವರು ಇಹಲೋಕ ತ್ಯಜಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ತಿಮ್ಮಕ್ಕ ಒಂಟಿ ಆಗುತ್ತಾರೆ.ಆದರೂ ಕೂಡ ಧೃತಿ ಕೆಡದೆ ಈ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ವೆರೆಗೂ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರು ಸುಮಾರು ಎಂಟು ಸಾವಿರಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿದ್ದಾರೆ.ವೃಕ್ಷ ಮಾತೆಯ ಈ ತ್ಯಾಗ ಹಾಗು ಸಾಧನೆಯನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಸರ್ಕಾರ ಅನೇಕ ಪುರಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ನೀಡಿದೆ.ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ ನೆಟ್ಟು ಬೆಳೆಸಿದ ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ.
ಇವರಿಗೆ ಸಂದ ಪುರಸ್ಕಾರಗಳು:-ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪೌರ ಪ್ರಶಸ್ತಿ-೧೯೯೫, ಇಂದಿರಾ ಪ್ರಿಯದರ್ಶಿನಿ ವೃಕ್ಷ ಮಿತ್ರ ಪ್ರಶಸ್ತಿ-೧೯೯೭, ರಾಜ್ಯೋತ್ಸವ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ನಾಡೋಜ ಪ್ರಶಸ್ತಿ, ೨೦೧೯ ರಲ್ಲಿ ಪದ್ಮಶ್ರೀ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಗಿಡ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಡುವ ಮೂಲಕ ಅದೆಷ್ಟೋ ತಲೆ ಮಾರುಗಳಿಗೆ ಶುದ್ಧ ಗಾಳಿ, ಸ್ವಚ್ಛ ನೀರು ಹಾಗು ಪರಿಸರವನ್ನು ಜನತೆಗೆ ನೀಡಲು ತಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನೇ ಮುಡಿಪಾಗಿಟ್ಟ ಸಾಲು ಮರದ ತಿಮ್ಮಕ್ಕನವರು ೧೪ ನವೆಂಬರ್ ೨೦೨೫ ರಂದು ತಮ್ಮ ೧೧೪ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು.
ಅವರು ನಿಧನರಾದರು ಕೂಡ ಅವರ ಸರಳ ಬದುಕು, ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಸೇವೆ,ಅವರ ಸಾಧನೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಕೂಡ ಸ್ಪೂರ್ತಿ. ನಾನು ಬದುಕಬೇಕು, ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದುಕೊಳ್ಳುವವರಿಗೆ ವೃಕ್ಷ ಮಾತೆಯ ಬದುಕೇ ಸ್ಪೂರ್ತಿ.ತಾನು ತನಗಾಗಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಇತರಿಗಾಗಿಯೂ ಬದುಕಬಹುದು ಎಂದು ತೋರಿಸಿ ಕೊಟ್ಟವರು ಈ ತಾಯಿ.ಇಂದಿನ ಈ ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಜಗತ್ತು ಎಷ್ಟೇ ಮುಂದುವರಿದಿರ ಬಹುದು ಆದರೆ ಈ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮುಂದೆ ನಾವೆಲ್ಲ ಹುಲ್ಲು ಕಡ್ಡಿಗಳು ಅಷ್ಟೇ!ಪ್ರಕೃತಿಯಿಂದ ನಾವೇ ಹೊರತು ನಮ್ಮಿಂದ ಪ್ರಕೃತಿ ಅಲ್ಲ ನೆನಪಿಡಿ.
ಪ್ರಾಪ್ತಿ ಗೌಡ
